Izbori

Opšti, neposredni, slobodni, jednaki, tajni 

Od 1949. godine građani Savezne Republike Nemačke biraju poslanike za Nemački Bundestag na period od četiri godine po principu slobodnog, jednakog i tajnog glasanja na opštim neposrednim izborima. U Osnovnom zakonu (Ustavu) stoji da su izabrani poslanici "predstavnici celog naroda i pri tome ih ne obavezuju nikakvi nalozi i uputstva i vode se samo svojom savešću".
U načelu svi Nemci koji su na dan izbora navršili 18 godina života imaju pravo da budu birani u okviru izbora poslanika za Nemački Bundestag.  
7. septembra 1949. u Bonu je održano zasedanje prvog novoizabranog Nemačkog Bundestaga. 

Prvi birački glas i drugi birački glas 

Od izbora za drugi saziv Nemačkog Bundestaga 1953. godine na nemačkim saveznim izborima daju se dva biračka glasa. Prvim glasom direktno se bira kandidat iz izborne jedinice birača. Nemačka je podeljena na ukupno 299 izbornih jedinica, od kojih svaka ima oko 250 000 stanovnika. 
Drugi glas birač daje određenoj stranci. 
Od najmanje 598 poslaničkih mandata u Bundestagu 299 poslaničkih mesta se osvaja preko tzv. pokrajinskih izbornih listi. Samo političke stranke smeju da podnose te izborne liste. Liste određuju redosled po kojem kandidati popunjavaju poslanička mesta koja je njihova stranka osvojila u određenoj Saveznoj pokrajini. 
Redosled kandidata na listi se unapred određuje na kongresima stranke. Ako neki poslanik napusti Bundestag, onda se sa pokrajinske liste stranke preko koje je ušao u parlament bira sledeći kandidat koji ranije nije bio izabran. Ako na listi nema više nijednog preostalog kandidata, poslaničko mesto ostaje neupražnjeno. 
Svaka stranka mora na nivou države da osvoji najmanje pet procenata važećih drugih glasova birača da bi bila zastupljena u Bundestagu. 
Pravila o izborima poslanika za savezni parlament regulišu postupak održavanja nemačkih saveznih izbora. Bundestag proverava ispravnost izbora u skladu sa Zakonom u proveri izbora.